Diplomasi Tarihi

Yanıt Açıklaması: Kamuoyu diplomasisi uygulamasında başlıca aktör ve koordinatör dışişleri bakanlıklarıdır. Bu bakanlıklar esasen eskiden beri rutin olarak bugün kamuoyu diplomasisi çerçevesine giren faaliyetler yürütmektedir.

Yanıt Açıklaması: Diplomaside öncelik sırası protokol kurallarının belki de en fazla önem verilenidir. Bugün diplomatik öncelik sırası hususunda gerek 1961 Viyana Konvansiyonu gerek gelenek kuralları nedeniyle kesine yakın bir ortak anlayış ve uygulama yerleşmiş bulunmaktadır. Misyon şefleri arasındaki öncelik sırası, sınıflarına ve görev yaptıkları devlet başkanına güven mektubunu sundukları tarih sırasına göre saptanır. Büyükelçiler her durumda varsa elçi, elçi-müsteşar ve geçici maslahatgüzârların önünde gelir. Bunun dışında aralarında herhangi bir farklılık yapılamaz

Yanıt Açıklaması: Dışişleri Bakanlıkları geleneksel, siyaset odaklı ve tek yönlü iletişim kurma etkinliklerinin yerine artık "kamuoyu diplomasisini" etkili bir araç olarak kullanmaktadırlar.

Yanıt Açıklaması: Kamuoyu diplomasisi uygulamasında başlıca aktör ve koordinatör dışişleri bakanlıklarıdır

Yanıt Açıklaması: Modern diplomasinin yeni alanları olarak çevre diplomasisi, insan hakları diplomasisi, insani diplomasi ve enerji diplomasisi olarak gösterilirken, "terörle mücadele diplomasisi" diye yeni bir alan bulunmamaktadır.

Yanıt açıklaması yok

Yanıt açıklaması yok

Yanıt Açıklaması: Hâlen ülkelerin egemenliği gönüllü olarak veya dıştan müdahale yoluyla sınırlanabilmektedir. Ulus devletlerde gönüllü kısıtlamanın en önemli örneği Avrupa Birliği’dir.

Yanıt Açıklaması: Kamuoyu diplomasisi uygulamasında başlıca aktör ve koordinatör dışişleri bakanlıklarıdır. Bu bakanlıklar esasen eskiden beri rutin olarak bugün kamuoyu diplomasisi çerçevesine giren faaliyetler yürütmektedir. Bunlar arasında, tanıtma malzemesi hazırlayıp dış temsilciliklere dağıtmak, başkentteki yabancı medya mensuplarını bilgilendirmek, internet sitesi aracılığıyla doğrudan tanıtım yapmak, bilgi aktarmak, kültür tanıtımı faaliyetlerine ve bu tarz faaliyetleri yürüten kurumlara fon sağlamak sayılabilir. Doğru cevap A'dır.

Yanıt Açıklaması: Zorlayıcı olmayan araçlar, yani havuçlar olarak, ekonomik ve teknik yardımları, ticari tavizleri, en çok kayrılan ülke muamelesi yapmayı veya uluslararası forumlarda destek vaatlerini saymak mümkündür. Nihayet, diplomasinin en olumlu aracı işbirliği ve dayanışma esası üzerinden ilişkilerin geliştirilmesidir. Bu durumda, zorlayıcılık-sopa ve teşvik-havuç araçlarının yerini karşılıklı ortak çıkarlar alır. Bu yaklaşım kazan-kazan ilişkisi şeklinde de adlandırılabilir. Doğru cevap A'dır.

Yanıt Açıklaması: Diplomatik süreçlerde birçok değişiklik meydana gelmiştir,çünkü ülkelerin iç ve dış politikaları birbiri ile kaynaşmıştır ve bundan hareketle, eskiden olduğu gibi, iki süper gücün(ABD ve Sovyetler Birliği) karşı-karşıya diplomasi yürütmesi yerine, artık liderler ve ekiplerin çok taraflı görüşmelere başlamışlardır ve bu da diplomaside yöntem değişikliğidir.

Yanıt Açıklaması: Çevre politikaları, ilk olarak özellikle sanayileşmiş ülkelerde su ve hava kirliliği gibi küresel çevre bozulması işaretlerinin bilincine varılmaya başladığı 1960’lardan itibaren uluslararası düzeyde gündeme gelmiş ve diplomasi konusu olmuştur. Konu önce Birleşmiş Milletler’de tartışılmaya başlanmış, 1969 yılında NATO çevre güvenliği konusunu ele almıştır. 1972 yılında Stockholm’de gerçekleştirilen ve Stockholm Konferansı olarak da bilinen “Birleşmiş Milletler İnsan Çevresi Konferansı” bu alandaki ilk büyük uluslararası girişim olmuştur. Sosyo-ekonomik yapıları ve gelişme düzeyleri farklı olan birçok ülkenin “çevre” konusunda ilk defa bir araya geldiği bu Konferans sonunda “Birleşmiş Milletler İnsan Çevresi Bildirisi” kabul edilmiştir. Yine bu toplantıda kurulması kararlaştırılan Birleşmiş Milletler Çevre Programı (UNEP) 1972’den beri çevre sorunlarının çözümüne yönelik faaliyetlerin eşgüdümü için çalışmaktadır.

Yanıt Açıklaması: 1982 Anayasası’nın 104. maddesinde, uluslararası antlaşmaların cumhurbaşkanının onaylanması ve yayınlanmasıyla yürürlüğe gireceği de belirtilmektedir.

Yanıt Açıklaması: Soğuk Savaş döneminde teşkilatla ilgili en önemli değişiklik, 1952’de Türkiye’nin NATO’ya üye olması üzerine bu örgütle ilişkilerin, askerî niteliği yanında siyasi ağırlığı gözönünde tutularak NATO işlerinin büyük ölçüde Hariciye Vekaletine bağlanmasıdır

Yanıt Açıklaması: Hariciye Vekaleti 1927 yılında kalıcı bir yapıya kavuşturulmuştur. Doğru cevap A'dır.

Yanıt Açıklaması: Çin gibi bazı ülkeler insan haklarının evrenselliğini reddetmekte, uluslararası forumlarda farklı kültürlerde farklı insan hakları anlayışının geçerli olduğunu savunmaktadır. Bu tarz ülkelerin çoğunluğu evrensel insan haklarının bir Batı kavramı olduğunu ve zaten Batı’nın neo-emperyalist emellerle bu kavramı ülkelerin iç işlerine karışmak için kullandığını savunmaktadırlar. Esasen ancak ülkelerindeki insan hakları durumundan kendini emin hisseden ülkeler dış politikalarının güçlü bir aracı olarak tutarlı ve ilkeli bir ‘insan hakları diplomasisi’ yürütebilmektedir. Bunlar arasında başta İskandinav ülkeleri ile Hollanda, Kanada ve Avustralya’yı saymak mümkündür.

Yanıt Açıklaması: Hükümdarlar arasında elçi değişimi dışındaki alt düzey diplomatik temaslarda kullanılan önemli bir araç bir nevi pasaport denilebilecek “aman”dı. Aman sahibine İslam diyarlarına girme olanağını verir ve yetkili makamların korumasını sağlardı. Aman resmi veya gayrıresmi olabilirdi. Resmi aman imam tarafından bir kişiye, bir gruba, hatta İslam makamlarıyla barış imzalamış olan bir toprakta yaşayanların tamamına verilebilirdi. Böyle bir aman karşılıklılık esasına göre tanınırdı. Gayrıresmi olanı ise herhangi bir Müslüman tarafından sözlü olarak veya başka bir şekilde verilebilir, ancak aman sahibi olan kişi Müslüman topraklarında kötü bir davranışta bulunursa veren cezalandırılırdı. Müslüman olmayan birinin “aman”ı olmadan İslâm diyarına girmesi hâlinde verilecek ceza da oldukça esnekti; idam edilmekten, dört aylık bir ikamet sonunda sınıra götürülmesine kadar geniş bir yelpazeyi kapsardı.

Yanıt Açıklaması: Resmî müzakereler tarafların tutumlarını açıklamalarıyla başlar. Taraflar karşı tarafın temel yaklaşımı hakkında bilgilendikten sonra ortaya birkaç ihtimal çıkar. Bunlardan birincisi, taraflardan birinin ortaya koyduğu tutum üzerinde anlaşma­yı tartışmaksızın kabul etmektir. Doğal olarak, bu şık en ender rastlanan bir du­rum olarak gözükse de tarafların resmî müzakere oturumundan önce, ikili veya çok taraflı ortamlarda gayrı resmî temas ve ön müzakerelerle uzlaşmaya varmaları çok sık başvurulan bir yöntemdir. Esasen, bu yöntem izlendiğinde, uzlaşma oluş­madan resmî toplantı yapılmaz. Yapıldığında toplantı başkanının yaptığı, ortak kararı veya anlaşmayı, çoğu kez “alkışlar arasında” ilan etmekten ibarettir. İkinci olasılık, tarafların karşılıklı olarak ortaya konan anlaşma koşullarını pazarlık yoluyla kendi lehlerine iyileştirmeye çalışmalarıdır. Bu pazarlık resmî toplantıda yapılabildiği gibi, yukarıda da belirtildiği gibi, toplantı kulislerinde ve başkentleri devreye sokmak suretiyle ikili ortamlarda da sürdürülebilir. Nihayet son olasılık, tarafların ortaya konan tutumların pazarlık yoluyla dahi uzlaştırılamayacağını saptayarak müzakereleri kesmeleridir.

Yanıt Açıklaması: Çağımızda ülkelerin egemenliğinin görece kısıtlanması da diplomasi faaliyetini etkileyen yeni bir gelişmedir. Mutlak egemenlik kavramı neredeyse geçmişte kalmıştır. Hâlen ülkelerin egemenliği gönüllü olarak veya dıştan müdahale yoluyla sınırlanabilmektedir. Ulus devletlerde gönüllü kısıtlamanın en önemli örneği Avrupa Birliği’dir. Avrupa bütünleşmesi süreci içinde AB üye ülkeleri giderek artan konularda ulusal egemenliklerini ‘ortak egemenlik’ alanına devretmeyi kabul etmektedir. Hukuki yükümlük getiren pek çok uluslararası sözleşmeye katılan ülkeler de egemenliklerine belirli konularda sınır getirilmesini kabul etmiş olmaktadır. Yukarıdaki uluslararası örgütlerde üye devletlerin egemenliklerini kısıtlar niteliktedir ancak sosyal yardımlaşma örgütü niteliğinde olması itibariyle UNESCO bünyesine yönelik bir egemenlik devri söz konusu değildir. Doğru cevap D'dir.

Yanıt Açıklaması: Türkiye’nin yaptığı insani yardımlar arasında özellikle 2004 sonunda meydana gelen Güneydoğu Asya depremi, 2005’teki Pakistan depremi, 2006’da Lübnan’da yaşanan insani kriz, 2008 yılının sonunda patlak veren Gazze Krizi, 2010 başında meydana gelen Haiti ve fiili depremleri ile Ağustos ayında yaşanan Pakistan’daki sel felaketi ve 2011’de meydana gelen Japonya depremi ile Libya krizi bağlamındaki yardım operasyonlarımız başta gelmektedir.