Uluslararası İlişkiler Kuramları 2

Yanıt Açıklaması: Bölgesel grup oluşumunun, ulusal çıkar grupları-na göre daha zayıf kalarak entegrasyonu zayıflatabileceği bir mekanizma Nye’ın geliştirdiği kavramlar yer arasında alır.

Yanıt Açıklaması: Pragmatizmle epistemolojik benzerlikleri bulunan neoklasik konstrüktivizm, klasik konstrüktivizmin gelişmiş ve onun izlerini taşıyan bir hâli olarak da görebiliriz. Süjeler-arası anlamları açıklama çabasındadır ve konuşma faaliyetlerine (speech acts) yaptğı vurgu nedeniyle "konuşma faaliyeti kuramı" olarak da adlandırılabilir.

Yanıt Açıklaması: Ruggie, sosyolojik türler, feminist türler, hukuksal görüşler, jeneolojik görüşler, özgürleştirici konstrüktivizm ve sıkı yorumsamacı konstrüktivizm gibi birtakım alt grupların varlığından söz etmektedir.

Yanıt Açıklaması: Yukarıda verilen B, C, D ve E seçenekleri saldırgan realizmin varsayımlarındandır. Ancak A seçeneğinde verilen ifade ise savunmacı realizmin varsayımlarından biridir.

Yanıt Açıklaması: Konuşma faaliyeti kuramı olarak da bilinen konstrüktivizm türü neo-klasik konstrüktivizmdir.

Yanıt Açıklaması: Neofonksiyonalizmin temel kavramları: Spillover etkisi, Elit sosyalizasyonu ve Supranasyonel çıkar gruplarıdır.

Yanıt Açıklaması: Konstrüktivist düşüncenin en ayırt edici yönü, sosyalliğe yapmış olduğu güçlü vurgudur. Öncelikle belirtmek gerekir ki, konstrüktivizm doğa ile sosyal dünyayı birbirinden ayıran bir bakış açısına sahiptir.

Yanıt Açıklaması: Onuf gibi kimi konstrüktivist yazarlara göre tüm kurallar gerçekte hem oluşturucu hem de düzenleyici olabilmektedirler.

Yanıt Açıklaması: Walt’a göre bir devletin algıladığı tehdidin dört kaynağı bulunmaktadır. Bütünleştirilmiş güç, coğrafi yakınlık, saldırı nitelikli güç ve agresif niyetlerdir. Buna göre anarşik yapı bu kaynaklardan biri değildir.

Yanıt Açıklaması: John J. Mearsheimer, Fareed Zakaria ve Eric J. Labs gibi isimler tarafından öne sürülen saldırgan realizmin uluslararası ilişkilerdeki duruşu ve savunmacı realizm gibi diğer perspektiflerden farkı, güce yüklediği anlam, güç arayışı ve yayılmacılığa yönelik bakışıyla ilişkilidir. Stephen Van Evera savunmacı realizmin temsilcilerinden biridir.

Yanıt Açıklaması: Zararlı gazların salınımı ile ozon tabakasının incelmesi ve delinmesi arasında bir sebep-sonuç ilişkisi yani nedensellik kuran bilimsel veriler, bu rejimin belkemiği olan ve 1989’da yürürlüğe giren Montreal Protokolü’nün ana hedeflerinden birinin bu gazların salınımının kademeli olarak azaltılması olmasını öngörmüştür.

Yanıt Açıklaması: Kurallar ile onları uygulayacak olan amiller ara-sında pratik bir ilişkinin olduğu görülmektedir.

Yanıt Açıklaması: Entelektüel kökleri Nietzsche, Foucault, Derrida gibi isimlere dayanan bu Postmodernist konstrüktivizm akımının günümüzdeki en önemli temsilcileri ise Ashley, Campbell, Der Derian ve RBJ Walker gibi yazarlardır.

Yanıt Açıklaması: Kuvvetli kognitivistlerle ilgili A, B, D ve E seçenekleri doğru bilgiler içermektedir. Buna karşın C seçeneği kuvvetli kognitivistler ile ilgili değil zayıf kognitivistler ile ilgili bir bilgidir.

Yanıt Açıklaması: Neofonksiyonalizme göre entegrasyon, yayılarak genişleyen ve üç adım ile tanımlanan dinamik bir süreçtir. Bu adımlar sırasıyla fonksiyonel (teknik) spill-over, siyasi spill-over, ve işlenmiş (cultivated) spill-over’dır. Fonksiyonel spill-over’a göre, modern endüstriyel ekonominin değişik sektörleri karşılıklı birbirine bağımlı olup, alanların birindeki entegrasyona yönelik aktivitelerin başarılı olabilmesi için diğer alanlarda da benzer ortaklıklar gerekmektedir. Siyasi spill over ise bu bütünleşmenin siyasi ve ideolojik nedenlerle politikaların ilişkilendirilmesiyle oluşmasıdır. İşlenmiş (cultivated) spill-over ise devletlerin ortak politikalara ulaşmada zorluk çektiklerinde karşılıklı imtiyazlarla ortak değer ve çıkarlarda buluşmaya çalışmaları anlamına gelmektedir.

Yanıt Açıklaması: I. seçenekte verilen uluslararası rejimlerin işbirliğini kolaylaştırıcı sebeplerinden birisi de sözleşme maliyetlerini arttırması değil azaltmasıdır olacaktır, dolayısıyla bu seçenek yanlıştır. IV. seçenekte verilen işbirliğine girecek ülkelerin karşı karşıya kaldığı en önemli sorun şöhret faktörüdür değil aldatılma korkusu olacaktır, dolayısıyla bu seçenek yanlıştır. V. seçenekte ise aldatılma korkusunun aşılmasında örgütler değil rejimler çok önemli bir rol oynamaktadırlar, dolayısıyla bu seçenekte yanlıştır.

Yanıt Açıklaması: Savunmacı realizme göre yukarıda verilen I, II ve V seçenekleri doğru bilgi vermiştir. Ancak III. seçenekte yanlış bilgi verilmiş ve ifadenin doğrusu, savunmacı realizmde bazı yapısal dönüştürücüler, devletlerin savunmacı veya saldırgan karakterde dış politikalar izlemesini etkilemektedir. Savunma-saldırı dengesi, coğrafi yakınlık, ham maddelere erişim imkânı gibi yapısal dönüştürücüler, devletlerin içinde bulundukları güvenlik ikileminin şiddetini arttırabilmektedir, olacaktır. IV. seçenekte de savunmacı realizme göre devletler, güç arayışlarını güvenliklerini daha fazla arttırmak için büyütmektedirler yerine sınırlandırmaktadırlar olacaktır.

Yanıt Açıklaması: Anarşi kavramı ile ilgili A, B, C ve D seçenekleri doğru bilgi verirken E seçeneği yanlıştır. Kendi başının çaresine bakma’ ve ‘güç politikası’ gibi olgular da mantıksal ve nedensel olarak anarşiden kaynaklanır değil kaynaklanmazlar olacaktır. Eğer bu böyle olsaydı, günümüzde kendimizi tamamıyla ‘kendi başının çaresine bakma’ ilkesince şekillendirilmiş bir dünya içerisinde bulurduk. Gerçi bu da yine yapıya değil sürece bağlı olurdu.

Yanıt Açıklaması: Karşılıklı bağımlılık yaklaşımının öncülerinden olan neoliberal kurumsalcılar arasında Robert Keohane gösterilir.

Yanıt Açıklaması: Neofonksiyonalist teori, “bölgesel” temellere dayalıdır. Haas, Avrupa Topluluğunun dünyanın başka bölgelerinde de uygulanıp, model alınıp alınamayacağını incelerken, entegrasyonun gerçekleşebilmesi için şu temel koşulları ortaya koymuştur: (i) Pluralist sosyal yapıların varlığı (çıkar grupları; siyasi partiler; ticaret odaları; birbirleriyle rekabet içerisinde olan elit grupların varlığı gibi); (ii) Yeterli ekonomik ve endüstriyel gelişmişlik seviyesinde olunması (uluslararası ticaret ve finansta önemli yer sahibi olmak); (iii) Katılımcılar arasında ortak ideolojik yaklaşımların bulunması; (iv) Parlamenter demokrasinin varlığı. Bu koşullar Avrupa örneğinde bulunmaktaydı. Evrensel bir entegrasyonun, örneğin Birleşmiş Milletler aracılığı ile sağlanmasını ise Haas oldukça zayıf bir olasılık olarak görüyordu. Çünkü bütünleşme için gerekli kriterleri her bir katılımcının sağlaması zordu. Haas, dünyanın başka bölgelerinde bu derece başarılı bir entegrasyonu mümkün bulmamıştır.