XIX. Yüzyıl Türk Edebiyatı

Yanıt Açıklaması: Mutavassıtin. Cevap A'dır.

Yanıt açıklaması yok

Yanıt Açıklaması: Has Oda’nın dört meşhur zabiti; has odabaşı, silahtar, çuhadar, rikaptar idi.

Yanıt Açıklaması: “Tahassürname” ve “İftirakname” başlıklı manzumelerde ise, hayatını etkileyen en önemli kişi ve olaylarla ilgili samimi duygularını dile getiren şair Adile Sultan'dır.

Yanıt Açıklaması: Yusuf-u Züleyha. Cevap A'dır.

Yanıt Açıklaması: Klasik Türk edebiyatının şiir merkezli bir edebiyat olmasının temel gerekçeleri şöyle sıralanabilir: a. Şiir, vezin ve kafiyenin sağladığı ahenkle daha estetik bir yapı arz ettiği için sanat ortaya koymanın en doğal ve işlevsel yolu idi. b. Eski eğitim sisteminde ezberin yeri büyük olduğu için tamamen öğretici eserler bile kolay ezberlenebilmesi için manzum olarak yazılıyordu. c. Edebiyatçılar şairlik kabiliyetleriyle değerlendirilirdi. Himaye (patronaj) geleneği içinde kasideciliğin önemli yeri vardı. d. Şiir dili nesir diline göre daha önce oluşmuştu. Bunda göçebe kültürünün hareketliliği ile şiirin ritmik akışkanlığı arasındaki paralelliğin de etkisi olabilir.

Yanıt Açıklaması: Dönemin en önemli tezkiresi Fatin Davut’un Hatimetü’l-Eşar’ıdır.

Yanıt Açıklaması: Nakiye Hanım (1845-1879), şair Şeref Hanım’ın yeğenidir. Daha çok eğitimciliği ile tanınır. Türkçe ve Farsça şiirleri dergilerde yayımlanan şair, eğitim faaliyetlerinden dolayı II. Abdülhamit tarafından ödüllendirilmiştir.

Yanıt Açıklaması: Çevgân: Eski Türklerin oynadıkları, Avrupa’da “polo” adıyla bilinen oyundur.

Yanıt Açıklaması: Ahmet Nazif’in Riyazu’n-Nukaba’sında Nakibüleşraflar anlatılmıştır.

Yanıt Açıklaması: Eser, alışılagelen mesnevi anlayışına uygun biçimde tasarlanmıştır. Başta; geleneğe uygun olarak münacaat, naat, dört halife övgüsü yer alır. Bunları dönemin padişahı II. Mahmut’un övgüsü izler. Klasik mesnevi geleneğindeki gibi ‘’ Âgâz-ı Dâstân ve Şikâyet ez-Cihân’’ ( Hikâyenin başlangıcı ve Dünyadan Şikâyet) başlığıyla asıl hikâyeye geçilir.

Yanıt Açıklaması: Bir kazasker kızı olan Sıdkî Hatun ile hattatlığı şairliğinden daha güçlü olan Ani Fatma Hatun, XVII. yüzyılın ikinci yarısında yaşamıştır. Doğru cevap B'dir.

Yanıt Açıklaması: Otuzuncu Osmanlı padişahı II. Mahmut’un kızı olarak 29 Mayıs 1826’da İstanbul’da doğan Adile Sultan, Osmanlı hanedanında divan sahibi tek kadın şairdir.

Yanıt Açıklaması: Gülşen-i aşk. Cevap A'dır.

Yanıt Açıklaması: Sırri hanım. Cevap A'dır.

Yanıt Açıklaması: Encümen şairleri işte mazmundan imgeye ve sembole doğru olan bu dönüşümde itici güç olarak önemli pay sahibidirler. Mesela, Mehmet Lebib’in, "Ta’rîz eden gazellerine var ise Lebîb Vakt edip de vâkıf-ı mazmûnun olmamış" deyişi, yeni mazmunların gelenekli bilgi ile çözülemeyişinin okuru rahatsız ettiğini gösteriyor. Bu rahatsızlık, Servet-i Fünunda zirveye çıkacak bir şiir-okur uyumsuzluğunun, bir hermenötik problemin ilk işaretlerindendir.

Yanıt Açıklaması: Hüsn ü Aşk Şeyh Galip'in eseridir .

Yanıt Açıklaması: XIX. yüzyılda yazılmış bazı mesnevilerde Hüsn ü Aşk’ın etkisi açık bir şekilde görülür. Yenişehirli Avnî’nin Ateşgede isimli yarım kalmış mesnevisi, ateş etrafında bir alegori dünyası oluşturması yönüyle Hüsn ü Aşk’a benzer.  İzzet Molla’nın Gülşen-i Aşk’ında da benzer bir durum söz konusudur. Şeyh Galip gibi Mevleviliğe bağlı olan İzzet Molla da bu mesnevisinin sonunda “pir” diye nitelendirdiği Mevlana’nın yardımıyla aşkın varlığı içerisinde kendini eritir ve sonsuzluğa ulaşır. Eserin içeriğine bakıldığında Hüsn ü Aşk’a benzer pek çok hayalle karşılaşılır. İzzet Molla’nın yolda giderken yılanların istila ettiği bir vadiden geçmesi, ateşler püsküren bir ejderha tarafından yutulması ve bu ejderhanın Allah tarafından ateş küresine çekilmesi Hüsn ü Aşk’ın hayal dünyasına uygun manzaralardır.

Yanıt Açıklaması: İlk yüzyıllarda pek az olan kadın şair sayısında XIX. yüzyıla gelindiğinde artış olması dikkat çekmektedir. Bu ise Osmanlıda modernleşmeye paralel olarak, kadınların toplumsal hayatta daha fazla yer edinmeye başlamasıyla açıklanabilir.

Yanıt Açıklaması: Bir devlet büyüğünün yahut hatırı sayılır bir kimsenin bir yerleşim yerine yahut bir makama gelişi üzerine kutlama amacıyla yazılan manzumelere Kudumiyye adı verilir.